چوب دارچین یکی از ادویههای محبوب و خوش عطر در جهان است که در فرهنگهای مختلف در سراسر دنیا استفاده میشود. عطر و طعم خاص انواع دارچین به آشپزها این امکان را میدهد تا غذاهای مختلفی را با آن تهیه کنند.
آنتی اکسیدان موجود در دارچین در درمان بیماریها و مشکلات بسیاری مؤثر است.
دارچین محصول بومی کشورهای مختلفی مانند برمه، هند و سریلانکا است؛ همچنین این چوب معطر در بخشهایی از آمریکای جنوبی نیز پرورش پیدا میکنند.
در میان تولیدکنندگان پیشرو چوب دارچین بعد از سریلانکا باید به کشورهای اندونزی، چین و ویتنام نیز اشاره کرد. در سال 2014 کشور اندونزی حدود 43 درصد از کل تولید دارچین در جهان را به خود اختصاص داده بود؛ سالانه بیش از 90 هزار تن دارچین به ارزش حدود 85 میلیون دلار در این کشور تولید میشود. این محصول خوش عطر از دامنههای مرتفعترین کوه آتشفشانی در اندونزی گرفته میشود.
یکی دیگر از کشورهای پیشرو در تولید دارچین کشور چین است که 33 درصد از کل تولید جهان را تشکیل میدهد؛ دارچین کاسیا یکی از انواع چوب دارچین است که در این کشور به صورت عمده تولید میشود؛ دارچین کاسیا دارای طعم و عطری قوی است.
کشور ویتنام حدود 15 درصد از تولید دارچین در جهان را به عهده دارد و در مصارف داخلی استفاده میشود، همچنین ویتنام یکی از صادرکنندههای این محصول به دیگر کشورهای جهان است. دارچین سایگون در ویتنام محصولی محبوب و پرکاربرد است.
سریلانکا از بهترین کیفیت در تولید دارچین برخوردار است و 8 درصد از تولید دارچین جهان را در سال 2014 به خود اختصاص داده بود. میزان مزارع دارچین در سریلانکا حدود 25 هزار هکتار است که وسعت این مزارع در طی سالهای مختلف کاهش یافته است.
چوب دارچین سیلان یا دارچین شیرین محصولی از بخشهای جنوبی هندوستان و سریلانکا است که از قسمت میانی درخت «سیناموم وروم» به دست میآید. سیلان به رنگ قهوهای با تناژ زرد است و بافتی نرم دارد و به راحتی میشکند؛ دارچین سیلان یکی از انواع باکیفیت این محصول است که نسبت به انواع دیگر چوبهای دارچین قیمت بالاتری دارد. دارچین سیلان خواص درمانی بسیاری دارد و در درمان دیابت بسیار مفید واقع میشود، عطر و طعم سیلان شیرین و ملایم است.
چوب دارچین لولهای یکی دیگر از انواع دارچین است که از آن به عنوان ادویه و چاشنی غذا استفاده میشود؛ هیچ کدام از انواع دارچین در کشور ما پرورش داده نمیشود و بیشتر این محصولات از هندوستان و سریلانکا وارد میشوند.
دارچین معمولی که به وفور در کشور ما یافت میشود لایه بیرونی آن به رنگ قهوهای تیره است که جنسی سخت دارد و لایه درونی آن قهوهای متمایل به نارنجی است که از بافت نرمی برخوردار است و در آشپزی کاربرد بسیاری دارد.
این محصول به دارچین چینی یا سایگون نیز شهرت دارد و بومی کشورهای چین و اندونزی است. کاسیا طعم و عطری تند دارد، رنگ کاسیا قهوهای تیره مایل به قرمز است و از جنسی سخت تشکیل شده که به آسانی شکسته نمیشود. برخلاف سیلان که هیچ عوارضی برای بدن ندارد؛ کاسیا اگر به مدت طولانی استفاده شود ممکن است برای کبد و کلیه تولید سم کند.
دارچین در آشپزی به عنوان ادویه و چاشنی غذا مورد استفاده قرار میگیرد؛ بعضی از انواع دارچین طعم و عطری ملایم و شیرین دارند و بعضی نیز طعمی تند و داغ دارند. دارچین به طور کلی عوارض خاصی در بدن ایجاد نمیکند اما چوب دارچینی مانند کاسیا باید به صورت کنترل شده مصرف شود زیرا استفاده بیش از اندازه از آن باعث بروز مشکلاتی در بدن خواهد شد.
دارچین به دو شکل پودری و چوب وجود دارد و استفاده از نوع پودری در پخت و پز آسانتر است. چوب دارچین با افزایش سن عطر و طعم شیرین خود را از دست میدهد و این نوع دارچین که بو و طعم شیرین ندارد باید به سرعت دور ریخته شود.
دو هزار سال قبل از میلاد مسیح دارچین برای اهداف مختلف دارویی و آشپزی مورد استفاده قرار میگرفت؛ به عنوان مثال مصریان باستان از دارچین برای مومیایی استفاده میکردند یا در طب سنتی آسیا از این محصول برای کاهش دردهای مفصلی و دوران قاعدگی استفاده میکنند.
سیلان و کاسیا چوب دارچینهایی هستند که از آنها برای تولید پودر دارچین استفاده میشود؛ استفاده از پودر سیلان نسبت به کاسیا بیشتر است؛ خرد شدن دارچین کاسیا به مراتب سختتر از سیلان است. رنگ پودر چوب سیلان قهوهای روشن و رنگ پودر کاسیا قهوهای رو به قرمز است.
دارچین در پختن انواع کیک و شیرینی کاربرد دارد، همچنین استفاده از آن به عنوان ادویه و چاشنی غذا نیز یکی از محبوبترین کاربردهای آن است. از دارچین به عنوان خوشبو کننده نیز استفاده میشود؛ عطر دارچین در بهبود هوشیاری و کاهش اضطراب نقش دارد.
منابع
https://www.worldatlas.com/articles/world-s-top-cinnamon-producing-countries.html
https://www.cinnamonvogue.com/Types_of_Cinnamon_1.html
https://www.emedihealth.com/cinnamon.html