آخرین بروز رسانی 19 آذر 1399 توسط
در سطح جهانی و در بازار تجارت ادویهجات، کمبود محصولات با کیفیت بالا و پایدار به چشم میخورد. با این شرایط، تقاضای محصولات سالم و ادویههای تولید شده طبیعی نیز در بین مردم در حال افزایش است.
اما نمیتوان به صورت دقیق ادعا کرد که تولید محصولاتی مانند ادویه جات نیز زیاد خواهد شد چرا که کشاورزان آن رو به سمت کشت محصولات سادهتر آوردهاند.
در بسیاری از مناطق تحت کشت ادویه، بازدهی کشت این نوع محصولات رو به کاهش رفته است و در بعضی از آنها، محصول نهایی دچار ضررهایی شده است.
اکنون فعالان تولید و تجارت ادویهجات برای تولید پایدار و کمک به تولید دائمی ادویههای ضروری اقداماتی را در برنامه خود دارند.
در حال حاضر کشور میانمار صادرات ادویه زیادی به کشورهای پیشرفتهای مانند هلند دارد و واردات این کشورها وابسته به تولید دائمی ادویه در کشورهای تامین کننده است.
در حقیقت، کمبود محصولات ادویه باکیفیت در سالهای اخیر و ضعف تامین کنندگان آن منجر شده است تا کشورهای وارد کنندهای مانند هلند به سمت میانمار یا دیگر کشورهای آسیایی متمایل شوند.
صادرات کشور میانمار و سهم آن در تجارت ادویهجات با کشورهای اروپایی مانند هلند در حال افزایش است و این نکتهای است که باعث کاهش وابستگی به چین و هند میشود. اما نکته مهم این است که آیا تولید میانمار یا دیگر کشورهای تامین کننده به صورت دائمی و تضمین شده است یا نه.
مشکلات اصلی تولید پایدار ادویه میانمار در استفاده از آفت کشها و نحوه فرآوری محصول برداشت شده برای حفظ کیفیت بهتر آن است. در صورتی که این مسائل به وسیله وارد کنندگان و فعالان تجارت کشورهای وارد کننده از میانمار حل شود، کیفیت محصول وارداتی تامین خواهد شد. علاوه بر این، تولید محصول باکیفیت میتواند مصرف داخلی آن کشور را نیز بهبود بخشد و تجارت ادویهجات در آن را رونق بخشد.
کشور هلند که وارد کننده بزرگ ادویه میانمار است از شرکتهای ادویه زیادی تشکیل شده است. این شرکتها میل زیادی به واردات ادویه جات دارچین، میخک، بادیان ستارهای، زیره و زنجبیل از میانمار دارند.
این در صورتی است که محصولاتی مانند فلفل سیاه، هل و فلفل چیلی نیز سهم واردات خوبی در بین این شرکتها دارند.
مواردی که در بازار صادرات به کشور هلند مطرح است، کیفیت محصول، طعم و مزه منحصر به فرد، قیمت ادویه مناسب و حفظ استانداردهای سلامت است.
در حال حاضر تولید و تجارت ادویهجات زیادی در میانمار وجود دارد اما میتوان مهمترین آنها را فلفل چیلی، زنجبیل، زردچوبه و فلفل سیاه دانست.
براساس آمار سال ۱۷-۲۰۱۶ تولید این محصولات در میانمار به ترتیب ۱۳۲ هزار تن، ۷۸.۴۵۵ هزار تن، ۳۵.۰۳۰ هزار تن و ۱۱.۰۱۳ هزار تن بوده است. صادرات ادویه جات مذکور نیز به ترتیب به صورت ۷.۷۰۱ هزار تن، ۱.۶۰۹ هزار تن، ۱۳.۶۲۵ هزار تن و ۶۲ تن برآورد شده است. دیگر ادویه جاتی که در تجارت این کشور اهمیت دارند را میتوان تخم رازیانه و گشنیز دانست اما مقدار آن جزئی است.
در استان کایا میانمار ادویهای که بسیار قابل توجه است، هل سیاه یا هل سبز است. این محصول معمولا و اکثرا به کشور چین صادر میشود و در چین به مصارف دارویی اختصاص پیدا میکند.
شاید تجارت ادویهجات میخک، بادیان ستارهای، جوز هندی و هل سبز میانمار سهم زیادی نداشته باشد هر چند، این ادویهها استفاده دارویی عالی دارند. تنها دلیل مهم برای تولید کمتر و نبود تجارت این ادویهجات نبود بازار فروش برای آن است.
از بین ادویههای مهم مانند دارچین، میخک، زیره، زنجبیل، جوز هندی و بادیان ستارهای تنها زنجبیل است که در کشور میانمار در سطح وسیعی کشت و تولید میشود و تولید کنندگان میل زیادی به کشت آن دارند.
بازار فروش این محصول نیز در سطح بینالمللی و در کشورهای وارد کننده عالی است و ارزش آن در بازار فروش و تجارت ادویهجات بالا است.
فلفل چیلی به دلیل گیرایی آن در بازار تجارت ادویه، فرصتهای عالی در بازار فروش ادویه دارد و میتواند انتخابی مناسب برای میانمار باشد.
بسیاری از گونههای چیلی در این کشور وجود دارد که طعم آنها از بسیار تند تا نسبتا تند متفاوت است. بازار کشور هلند نیز برای واردات این نوع محصول گیرایی عالی دارد.
اما میانمار گونه ویژه خود را دارد که با نام Chocolate Bell شناخته میشود و در منطقه مایتار میانمار تولید میشود که کیفیت و طعم آن زبان زد است.
چیلی سهم مهمی در تجارت ادویهجات در سطح جهانی دارد و دلیل آن مزه منحصر به فرد آن بین سایر فلفلها است. محصولی که در مایتار میانمار تولید میشود، گوشتی است و دارای رنگ عالی است.
این نوع فلفل چیلی مزه تند کمتری نیز دارد و دانههای آن نیز در مقایسه با سایر گونهها کمتر است.
ادویه بعدی که مورد توجه تاجران است، محصول دارچین میانمار است که در وسعت کمی کشت و تولید میشود.
اما با این حال، این ادویه خواهان زیادی در تجارت جهانی دارد.
بنابراین با توجه به بازار تجارت ادویهجات کشور میانمار، سه ادویه مهم آن که فرصتهای صادرات عالی و بازار مناسبی دارند، ادویههای زنجبیل به دلیل تولید وسیع، چیلی به دلیل طعم منحصر به فرد و دارچین به دلیل تقاضای زیاد آن هستند.
براساس آمار کشور میانمار، زنجبیل در رتبه دوم تولید قرار دارد و به صورت سالانه در مقدار ۷۸.۴۵۵ هزار تن در این کشور تولید میشود. بیشترین تولید ادویه این کشور چیلی است.
اصلیترین مناطق تولید زنجبیل بخشهای شمالی و جنوبی استان شان هستند.
تولید کنندگان بسیاری در این مناطق وجود دارند که هدف اصلی آنها تولید محصول ارگانیک و طبیعی است تا در تجارت ادویهجات جهانی ارزش محصول حفظ شود. در استان شان میانمار، زنجبیل منبع درآمد حدود ۱۰ هزار خانوار و شش منطقه این استان است. این مناطق در حدود ۹۰ درصد از محصول میانمار را تولید میکنند که تولید مناسب آن روی قیمت ادویه زنجبیل تاثیر دارد.
دو گونه مختلف در این مناطق وجود دارد و اولین آنها گونه زنجبیل حلقهای آبی است که در زبان عموم با نام زنجبیل سبز شناخته میشود.
گونه بعدی مهم در تجارت ادویهجات میانمار زنجبیل ژاپنی است که در زبان مردم با نام زنجبیل زرد شناخته میشود.
بیشتر مصرف کنندگان گونه اول را ترجیح میدهند چرا که طعم و مزه عالی دارد و ارزش صادراتی بیشتری دارد. این گونه زنجبیل به کشورهای بنگلادش، چین، هند، تایلند و پاکستان صادر میشود.
عالیترین مزیتهایی که چیلی میانمار دارد و فعالان ادویه هلند به آن اذعان دارند، اصیل بودن محصول و تندی ملایم آن است.
گونه Chocolate Bell چیلی که به عنوان محصول اصیل این کشور شناخته میشود، برای استفاده در کنار غذا گزینهای عالی است چرا که مزه مطلوب و ملایمی دارد. منطقه مایتا در استان ماندالی میانمار محل کشت اولیه این گونه است و در زبان مردم به این گونه چیلی مایتا میگویند. در بازار تجارت ادویهجات میانمار، این فلفل ارزش بالایی دارد و سابقه تاریخی کشت آن قدمت زیادی دارد.
میانمار با کیفیت دارچین تولیدی آن شناخته میشود و توجه اصلی، تنها به دو منطقه این کشور است که به عنوان محل کشت اصلی این محصول شناخته میشود. یکی از این مناطق، تاینتاری و دیگری منطقه Pyin Oo Lwin است که کشت در آن برای مصارف دارویی است.
به دلیل کشت این مناطق برای استفادههای دارویی، مواد شیمیایی نیز در آن استفاده نمیشود.
با این حال، وسعت کشت و تولید در این دو محل بسیار پایین است و سهم تجارت ادویهجات آن در سطح جهانی زیاد نیست. در منطقه کشت Thayintaryi شش درخت دارچین وجود دارد و این در حالی است که درختان دارچین منطقه Pyin Oo Lwin چهار صد عدد است.
به صورت مرسوم و از زمانهای قبل، کشت این درختان در میانمار برای استفاده در مصارف دارویی است.
منبع:
Fresh Studio Ltd. In cooperation with CREM. : Roadmap towards sustainable spices production in Myanmar